Anılarımdaki İstanbul Şiiri - Hamit Atay

Anılarımdaki İstanbul
Gecenin sessizliğinde İstanbul’u dinlerim,
Martıların yankısını dalgalarla bir ederim.
Kız Kulesi fısıldar eski aşklardan,
Galata’dan süzülür bir çift göz hatıralardan.
Sokak lambaları solgun ışıklar saçar,
Gözlerim kaybolur eski taş duvarlar kadar.
Samatya’nın dar sokaklarında yankılanır ayak sesim,
Süleymaniye’de dua eder içimdeki özlemim.
Bir vapur kalkar Kadıköy’ün rıhtımından,
Kokusu sinmiştir simidin, çayın, tuzlu rüzgârın.
Gökyüzü hâlâ mavi, hâlâ hüzünlü,
Sanki bekleyen bir sevgili gibi üzgün, düşünceli.
Anılarımdaki İstanbul, yağmurda ıslanan kaldırımlar,
Çocukluk kahkahalarım Karaköy’ün taşlarında.
Bir şarkı mırıldanır içimde hep aynı nağme,
“İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı” diye.
Zaman değişse de, şehir hâlâ benim,
Her köşede bir hatıra, her dalgada bir özlemim.
Anılarımda saklıdır eski sokaklar, eski yüzler,
Ve İstanbul, içimde hiç eskimeyen bir şehir olarak kalır
Hamit Atay Kalbinizin Sesi
21.02.2003