Hatırladıkça burun direğini sızlatan anılar
Ömrün son demlerinde bir başka koyar insana.
Gençliğin verdiği yaşam sevinci
Günden güne yok olurken
Hüzünlü duygulara terkeder yerini
Duygu seline kaptırır insan kendini.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Duygu yüklü şiirinizi
beğeni ile okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta