(Ey hat! sen ne garip bir devransın..yıllarca aldıklarını şimdi geri vermeye kalkıyorsun)
Baba!
Neden?
Ah! keşke..
Yusufun atıldığı kuyuya atılsaydım.
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Anılara yazıldım bu gece.
Dermansızlığın da çocukluğumun
Bir çift yırtık pabuçtur acılar.
ANILARA YAZILMAYAN VARMIDIRKİ EMİNE HANIM
KUTLARIM
ŞİİRDİ
Yüreğine,kalenine,emeğine sağlık
O kadar çok ki... Sadece adliyeye yansıyanları istatik olarak biliyoruz. Ya adliyeye gidemeyenler, ya yüreği, ruhu, bedeni paramparça olmuş yok edilmiş yaşamlar. Ya hakimin;13 yaşında kız çocuğu için sesi çıkmamışsa rızası vardır diye verdiği kararlar... Erkek egemen toplumun, cehaletin, ahlaksızlığın, ruh hastalarının, ayıp, günahla doldurulan beyinlerin cinsel açlık sapmalarının, saplantılarının körpecik bedenler üzerine açılımı... bazen anenin de göz yumduğu yitip giden yaşamlar. Ölene kadar taşınacak bir kabus... hiç kendisi olamayacak o yavrucak, o gencecik kızlar bir daha... Aile içinde öncelikle, babalar, amcalar, ağabeyler, dayılar hatta dedeler oy ki ne oyy.
Dile getiren şiirinize Tebrikler. Sevgilerimi yolluyorum.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta