Anılar Sahnesi Şiiri - Turan Civelek

Hüzün çaldığında kapıyı
Mevsimi hazan olur insanın.
Dökülen yapraklar sarar
Sararmış bedenleriyle dünyanı.
-
Ve düşen son damlası gözden yaşın
Hayat verircesine ümit olur sana
Kim bilir belki de yeşertir umudunu
Akan pınarlarından abı hayat,
Düştüğünde kara toprağa..
-
İşte o zaman canlanır bir kez daha
Solmuş bedenler hayalde
Ten ve nefs'ten ibaret şu fani alemde,
Dönmek mümkünsüz, arzu edilse bile.
-
Son perdesi oynanır o vakit
‘Anılar sahnesinde’ dünyanın,
Cılız ve sahte benliklere hapis
Yaşanmışlıklarında her anın.