Anıl Erkmen Şiirleri - Şair Anıl Erkmen

Bir dönem utanarak yaptığın işleri,
yüzün bile kizarmadan gerçekleştiriyorsan,
alişmiş degil,yavşamişsindir!

Çok şey istemiyorum ki,yanımda uyusan kâfi...........

O olmuş,
bu olmuş
herşey bitmiş olabilir.
Yine de...
Yanımda uyusan olmaz mı?

Yaşlanırmış insan...
hayallerinden vazgeçip,anılarla yaşamaya başladığı an.
Razıyım senle bir ömrü paylaşmaya,pişman olmam!
Kime değse ellerim,gözlerim kime baksa
hep sen olacaksın o,değişmeyecek yerin.
Varlığın varlığıma eş..vazgeçilmezim...

Verecegin olsun hayat
Alacagini aldin zaten...

Üşümez misin sen şimdi orda
havalar da soğudu iyice
kefen üstüne tahta
tahta üzerine toprak
toprağı saran mermer
o kadar ince giyinmişken

Burnumda o soğuk kadın kokusu,
sarmış odayı…
Kırık düşlerimin dağınıklığı
yapışmış saçlarıma.
Her şeyden yoksun
Herşeyden uzak

Hayatını özendiğin insanı sev-iyormuş gibi yap.sonra da s....git! !

Uzattığı elleri avuçlarımı ister gibiydi,
Bekletemezdim!
İnsan,bekletebilir mi hiç sevdiğini?
Ellerimi yumruk yaparak sıkarken,
İlk defa gücüyle canımı acıtabileceğini hissettim,
Korkmadım!

Nasılsın sorusuna,
iyiyim yalanını söyleyemiyorum bile...