Üzülmüyorum işte,gidişin ağlatamayacak beni...
Ağlasam da yanaklarım ıslanmayacak,
küsmeyecek dudaklarım...
Giden sensen kaybeden niye ben olayım ki.
Pişman olup bir gün geri dönecek olan sensin,
Gözlerinde kızıl mavi bir telaş
Değil farkında,
zülüflerinden dökülen damlacıkların cocuk
Koşuyor durmadan,
durmadan dağıtıyor saçlarındaki kırıkları
Belki diyor herhalde
Hani gitmiştin? ?
Öyleyse niye hala bendesin
Açsam gözlerimi bir gece yarısı,
kapasam da yine sen...
peki ben istemediğim halde,
niye hala sendeyim.
Bir bir kaybettik umutları
Kalmadı gücümüz yaşamaya(hayal yok ümit yok)
Umursamaz olduk hayatları
Gerek bile duymadık kimi zaman nefes almaya
Biz tuttukça kırıldi dalları,(daha da korktuk yıldırıldık belkide)
Desene sevgin de yalandı hislerin de...
Gösterişti herşey peki ne uğruna,
Yapmacıktı sarılmalar
Boşuna mı bakıyodun gözlerimin içine...? ? ?
Yalandan mı öpüyodun her seferinde..
Karşında olduğum kadar gerçek,
Yandığım gözlerin gibi yalan,
Kandığım sözlerin kadar sahteyim işte..
Bir et yığını şimdi arşivler,
kokmuş mor kesmiş bir menekşe ellerimde can veren.
Zamanı meçhul ağır bir işkenceden çıkmış yürek,savunmasız.
Alışık değil çürümeye beden...
ve bir türlü konduramadığım kirli bir utanç şimdi teninde,
Seni senle yaşamak varken
Alt üstü bi hiç uğrunA
Seni böyle sensiz yaşamak
İnanki zoruma gidiyor....
Yalan deil birtanem içimdeki suskun
Haykırışlarım buna şahit....
Hasretinden yansa da yüreğim,
dayanmak zorundayım.
Ağlamaktan çürüsede gözlerim,
katlanmak zorundayım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!