Andırında Muayene Şiiri - Abbas Paksoy

Gece, saat üçte, bir telaş başlar.
N’olur, çabuk olun, şoför gardaşlar.
Çınar ağacı, yoksa seni boşlar.
Böyledir, Andırın da muayene.

Çınar ağacına, dosya asılır.
Gelenlerin. İsimleri yazılır.
Geç kalanların, morali bozulur.
Böyledir, Andırın da muayene.

Gelip, ismini çınara verdinse,
Otuz ikinin, içine girdinse,
Yorgun vücudu, genreşip gerdinse.
Böyledir, Andırın da muayene.

Saat on otuz da, istasyon gelir.
Personel, çınardaki ismi alır.
Geçen hafta’dan kalanlarda olur.
Böyledir, Andırın da muayene.

Görevliler, otuz ikiyi bilir.
Geçen hafta kalanı, öne alır.
Yirmi altının üstü, heba olur.
Böyledir, Andırın da muayene.

Bir de, evrakların noksan çıkarsa,
Bir darbe de, görevliler çakarsa.
Damarda, kanların sıcak akarsa,
Böyledir, Andırın da muayene.

Farlar, frenler derken, kontrol biter.
Silindir üstünde, döndüğün yeter.
Bu iş, cehennem azabından beter,
Böyledir, Andırın da muayene.

Geride kalanlara, on beş gün var.
Yüzde beş ceza, hemi kar, hemi kor,
Andırın da, bu işler, bu kadar zor.
Böyledir, Andırın da muayene.

Hiçbir, çözüm yok mu, bizim bu derde.
Yöneticiler uyuyor mu? Nerde.
Paksoy’um yazar, sen fırsatı ver de.
Böyledir, Andırın da muayene.