Andım Efendim Şiiri - İsmet Murat

ANDIM EFENDİM
Bahseyle diyorsun bana halinden,
Garip boynu bükük candım efendim.
Geçer iken namertlerin ilinden,
Elemle kavruldum, yandım efedim.

Bakar iken ihtişamlı kubbeye,
Aldanarak üstündeki cübbeye,
Değer verip meymenetsiz zübbeye,
Herkesi ben gibi sandım efendim.

Desinler uğruna namaz kılanın,
Dışı mü'min içi fasık olanın,
Orta boylu çıngıraklı yılanın,
Tatlı sözlerine kandım efendim.

Akrabalar akrep oldu haliyle,
Hakkın huzurunda hal lisaniyle,
Niyazda bulunup, meczup diliyle,
İsmini kahırla andım efendim.

Müçtehit olarak belirli, yaşa,
Gelince oturup bir kara taşa,
Kulların halini edip temaşa
Lokmayı zehire bandım efendim.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi