Gözlerim hiçbir şeyi görmedi.
Senden başka
Donup kalmıştım.
Zamandan ve mekândan azade
Zaman dalga dalga etrafımızı sararken
Savurdu bizi mekândan
Hislerim kapanmıştı.
İdrakten yoksun kalmıştım.
Savruluyorduk kuru yapraklar misali
Oradan oraya
Ellerinden tutmuştum.
Tüm gücümle sımsıkı
Yağmur yağıyordu, gökyüzü kapalı
Oysa benim gözlerimi kamaştırıyordun
Bir anda uyandım.
“Pardon müsade eder misiniz” deyişinle
Zaman geri devretti beynimde
Geri geldim, senle gittiğimiz yerden
Yağmur yağıyordu.
Elimde sımsıkı tuttuğum şemsiye
Ve ben senin yolunu kapatıyordum.
Sebati Manav 20 Ocak 2025
Kayıt Tarihi : 7.3.2025 23:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!