Anasızlık ne zormuş Şiiri - Bayram Ataç

Yaptığın yemeklerin, tadı hâlâ damağımda
Sevginle haykırışın, hâlâ çınlar kulağımda
Öptüğün öpücüğün, izi kaldı yanağımda
Karanlık gecelerde, annesizlik ne zor imiş

Yüzümü toprağına, sürsem yine doyamam
O sevginin yerine, başka sevgi koyamam
Senden kalan eşyayı, atmaya hiç kıyamam
Karanlık gecelerde, annesizlik ne zor imiş

Soframız kurulunca, anam yerin boş kaldı
Kaderimiz buymuş, Rabbim zamansız aldı
Senin yokluğun bize, dinmeyecek acı saldı
Karanlık gecelerde, annesizlik ne zor imiş

Cehennem gibi oldu, dünyadaki cennetim
Yüreğimi kavuruyor, dinmeyen şu hasretin
Hayalimden gitmiyor, bakışındaki şefkatin
Karanlık gecelerde, annesizlik ne zor imiş

Gözlerim dalar gider, resimlere bakarken
Yanımdaymışsın gibi, dizlerime çökerken
Selden beter oluyor, gözden yaşım akarken
Karanlık gecelerde, annesizlik ne zor imiş

Ninnini duymak için, kulağım bir ses arar
Dağılan saçlarımı, eliyle şimdi kim tarar
Korktuğum gecelerde, sım sıkıya kim sarar
Karanlık gecelerde, annesizlik ne zor imiş

Karanlığa gömüldüm, sensiz geçen yıllarda
Elimden kim tutacak, düştüğüm bu yollarda
Tam karaniye döndüm, hasretinden çöllerde
Karanlık gecelerde, annesizlik ne zor imiş

Evdeki ocağımız, küllenerek sönmüş gibi
Sensiz dünya başıma, yıkılıp dönmüş gibi
Ruhum bedenime, kefensiz konmuş gibi
Karanlık gecelerde, annesizlik ne zor imiş