Anasını Avradını Şiiri - Uygar Yeni

Yazıyorsam,
Kahrediyorsam,
Kendime
Aşka ve kavgaya dair ne varsa;
Şu lanet olası düzenin, düzeneğin yüzünden...

Simitsiz çay içiyorsam,
Açsam,
Payıma sabahın köründe yollara düşmek,
Parasız mesailer kalıyorsa
Yalnızsam;
Ve her gece, her gün; aç çocuklar
Çaresiz kadınlar
Ve başı önünde adamlar geçiyorsa gözlerimin önünden
Suç benim; yeterince küfretmiyorum…

Söyleyecek söz kalmıyor bana,
Utanıp sıkılıyorum,
Ağrıyor yüreğimin orta yeri,
Dilim dolanıyor,
Kendime kızıyorum;
Olmuyor…

Ne diyeyim?
Çocukları aç çıplak,
Babaları başı eğik
Anaları çaresiz bırakanın
Bu düzeni kuranın,
Düzenin, düzeneğin;
Ta anasını avradını...