Anamı Ağlatıyor Seni Düşünmek

İçimden sana seslenip feryat ederken
Dışa vuramıyorum içimdekini
Tam seni sevdiğimi haykıracakken
Lal oluyor dilim
sanki biri sus diyor bana
Oysa farkımda olmanı istiyorum
Ara sıra göz ucuyla dokunmanı
ne kadar isterdim biliyormusun
Korkum red edilmek mi
Seni kırmamak mı çözemedim
Belki konuşsam bir umut diyorum
Oysa suskunluğumla her şekilde kaybetmişim seni
Sana anlatılacak gibi değil yüreğimde ki acı
Ne olur sen benim farkıma var
Anamı ağlatıyor seni düşünmek

Gece yarıları sen gelirsin aklıma
Duvarlarda yer kalmadı içimi döke döke
Kağıt yok kalem yok
Ranzamın nevresimine şiirler yazarım kömür karasından
Her içtiğim sigarayı vücudumda söndürürüm acını dindirsin diye
Senin acın kalbimdedir dindirmiyor
Kendimi yakmalarım
Bağırmalarım çağırmalarım
Sana gelmek istiyorum
Gücüm yetmiyor demir pencereleri kırmaya taş duvarları yıkmaya
Küfür etmelerim tel örgüleri aşıp
Gecenin sessizliğini yırtarcasına yankılanıyor
Her günüm bin yıllar gibi uzayıp gidiyor
Oturup çocuklar gibi ağlıyorum
Ve Sabah kapılar açılır avluya
Güneş tepeme vurunca
Dizlerim kırılır hasretinden
Anamı ağlatıyor voltalarda seni düşünmek