Anama mektup Şiiri - Yusuf Işık 3

ANAMA MEKTUP

Canım anam
Senden ayrılalı yedi yıl oldu
Ölüm ne ki
Oyunun bir parçası değil mi
Bu oyunda sen ve bizler
Ve bizler gibiler
Onyılın yüzyılın oyununu oynamadık mı
Sevene sevgili,dosta dost
Açığa urba,ölene gömütü
Yine biz yapmadık mı
Ölüm gerçeklerden kaçmak
Oyunu yarıda terketmektir
Aslolan yaşamdır
Orada kavgayı sürdürmek
Gerçeği görmektir değil mi
Biz kavgayı doğarken öğrenmedik ki
Her gün paralana paralana
Aç açık uyuyarak
Tokluğun sonunu bilerek
Gün be gün ezile ezile
Öğrenmedik mi

Öyle ise bu ne hal canım anam
Bizlere küsmüş gibisin
Neden konuşmuyorsun bizimle
Coşkun nehirler gibi akan
Tatlı diline ne oldu/Yoksa
Bu yaşamın,bu oyunun
Gerçek yüzünü,değersizliğini
Kusacağından haykıracağından korkarak
Çeneciğini mi bağladılar ha
Gözlerini kapatıp,kulaklarını tıkayınca
Görmeyeceğini,duymayacağını mı sandılar
Hayır,yine yanıldılar domuzlar
Görmek hissetmektir,dokunmaksa yaşamak
Duymaksa varlığını anlamak
Kör gözler bunu anlayamaz
Buna gören ruh,duyan duygular gerek
Bunlarsa onlarda yok öyle değil mi

Bir canım var bir de canlarım derdin
Bir can göçse diğerleri göçmez burdan
Bu koku bu soluk bu can
Her an dem tutar bu hanelerde
Canını bulduğunda zikreder demez mi idin

Biliyor musun
Evimizdeki resimlerin teması hep aynı
Ana çocuklar,ana çocuklar
Hep bir özlemi dile getiriyorlar
Seni

Nesnenin yerine nesne gelir
Yapı birdir çünkü
Ya sen sen öyle misin
Dün vardın bu gün yoksun
Yarın da olmayacaksın

Sana özlemimi giderecek
Sevgime seçenek aramıyorum
O sevgi vardı varolacak
Bu sevgiyi bize sen verdin
Almak da sana düşmez öyle değil mi

Bir anam vardı bir anam varolacak
Kölelik gibi düşünme sakın
Sevginle yaşadık,sevginle yaşayacağız
Bu bile herşeye değer
Öyle değil mi

Ölçüsü bilinmeyen hasretimi
Ellerinden öperek gidermek isterdim
Hoşça kal,hoşça kal
Benim yiğit anacığım
29.12.1987 Ankara