Anama Şiiri - Muhsin Özalp

Hayâlimde canlandı köyümün söğütleri
Sanki nisan günleri zümrüt gibi yeşerdi
Hiç aklımdan çıkmıyor anamın öğütleri
Değme filozof duysa emin olun şaşardı

Sözlerim şaka değil yoldaş beni kınama
Dedikleri hep doğru boş boşuna sınama
Ulu rabbim inşallah rahmet eder anama
Sözün güzelin söyler kendisi de yaşardı

Bağlardı her sözünü uygun ata sözüyle
Yada tamam ederdi bir deyimin özüyle
Eksik kalan yanını desteklerdi yüzüyle
Hatip gibi konuşur konuştukça coşardı

Kuran’la sünnetlerden ölçüsünü alırdı
Söylemi eylemine çok uyumlu olurdu
Deri deri dertlerin çözümünü bulurdu
Daralan her insanın yardımına koşardı

Sıkıntıdan patlayıp derde devâ soranlar
Dertlerini def eder anama baş vuranlar
Kadı Zeynep demişler ustalığı görenler
Doğruluğa tutunup her engelden aşardı

O ömründe kendini emrine verdi dinin
Affedici Afüf’sün yüceden yüce şanın
Anamı da bağışla mağfiretin bol senin
Muhsin’e de lûtfedin bu duâyı başardı