Bel kemigim egri bügrü,
Şah damarım atar beni,
Sarmaşıklar sarmış örgü,
Insanlıga katar beni.
Besinimi senden aldım,
Ögrendim ben eni feni,
Vucuduma pamuk giydim,
Ögrendim ben terbiyeyi.
Topragından koku aldım,
Ögrendim gülümsemeyi,
Çamurunda kendim buldum,
Ögrendim ben yürümeyi.
Tabagında o toprak var,
Filizlenir açar seni,
Tabiatda ki beyaz kar,
Duygulandırır beni.
Senin ile evim yaptım,
Ruhumun ebedi teni,
Üstüne tarih yazdım,
Hatırlarsın belki beni.
İsmet Kanat
Kayıt Tarihi : 26.11.2022 05:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İnsanın hamuru çamurdan,fistani topraktan kendisi özüdür topragın.Yagmur yagar karıştırır insanı balçıktan filizlenir başı başaktan ve kendine dönersin toprak anam.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!