Kollarındaki diyaliz yaralarına kurban olduğum
güzel anam,benim anam.
Sanadır özlemim, sanadır yakarışım.
Artık mektup ta yazamıyorum
şiirlerim artık sensiz ve üşümüşler
karaağaç bile döktü yapraklarını
sarıkız inlemeye başladı anam
kapıdaki çeviz ağacı
tarladaki mısır
ve evdeki minik nar çiceği,
hüzünle önlerine bakıyorlar
ve çeşmede akan su
maşrabadaki ak süt
babamın neskafesi bile tat vermez oldu.
Gözüme gönlüme sığdıramadığım anam
Almanyalı yarim
Göhsümün sol yanı
sen de üşüyor musun?
sen de susuyor musun?
sen de ağlıyor musun?
Entarinden çarşaf yaptım
kazağından yastık,
kokunu unutmayayım diye,
yaşmaklarını teyzelerim
çamaşırlarını yeğenlerin aldı,
gönül boşluğun bana kaldı.
gönül yaran benim olsun
gözlerindeki hüzün
ellerindeki öpülesi nasırlar
hepsi benim benim olsun.
İLHAN PARÇALI
23/12/2011
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta