Anam Şiiri - Harun Erdem

Bilseydim
Sen üzülmeyesin diye kuşlar konacak saçlarına
Gözyaşlarına eşlik edecek yağmurlar
O vakit gitmezdim

Yıllar sonrası bir buruklukla, boğazımdaki düğümü
Anam ardımdan öyle mahzun su döktüğünü
Ve yine dudaklarını kanattığın dişlerinle
Yüreğine attığın her kördüğümü
O vakit bükülmezdim.

Anam ayrılıktan daha zor olanı,
öylece bırakıp gitmek seni
Biliyorum birazdan kuzucuklarla konuşacak
Tavuklarını evlatlarının adlarıyla çağıracak
Sağır duvarlarını yumruklayarak akşam rengi odaların
Öylesine hüzne yaslanacaksın
Anam susmak yerine dur deseydin
O vakit ben direnmezdim.

Sen su dökerken ardımdan
Anam bir yanını ısırdığın namaz örtünden
Biraz kahır biraz sitem
Biraz da yıkılası gurbet türküleri dökülecek
Ağırlığı çökerek onca yılın omuzlarına
Zaten bükülmüş belin, bir daha bükülecek
Anam için kan ağlarken bile zoraki gülmeseydin
O vakit ben ömrümce ağlamazdım.

Kuşların yavrularını uçurma burukluğu sendeki
Yüreğin yaşasın diye her yuvadan bıraktığında
Anam başkaları için yaşamayı senden öğrenmeseydim
O vakit ben Hicreti anlamazdım
Şehit anneleri titrekliğinde yüreğinle
Her yitiğe sen gibi ağlamazdım
Anam sözün bittiği yerde sen böyle susmasaydın
O vakit ben ömrümce konuşmazdım.

Kasım ‘09