Anam 2 Şiiri - Özcan Kurt

Başımın üstünde şahin bellerdim,
Annesi derlerdi, ben ANAM derdim.
Ne önemi var ki düşüp kalkmanın,
Nasılsa o vardı, hiç düşünmedim.

Meğer yalanmış ya, nasıl aldandım,
Vurulmalar baki olacak sandım,
Ölmeden bilip ah tanıyamadım,
O sevdi, bir de o, gıymat bilmedim.

Ne ata ne hoca böyle eğitti,
Başbaşayken hayat acı öğretti,
Sevdim diyenler hep koyup terketti
Sen gittin, ben öldüm öldüm dirildim.

Sanki ANALAR hep durur içerde,
Bir o ağlar içten yere düşende,
Özvecan'ım senden herkes geçerde,
Gayri sığınacak, koyun görmedim.

Özvecan