hiç bilmediğim bir yerin
anahtarını taşıyorum
yıllardır üzerimde!
yüzüme kapanan kapılardaki
kilitler açılıyordur onunla belki de...
ya da menteşeleri paslanmış bir yüreğin
kapısına aittir
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Güzel bir şiir...kutluyorum.
sen zaten gerçek dostlukların altın anahtarısın...dostum...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta