Anadolu İnsanı...1

İnilmez çarşının, çıkmaz sokağın
Kokusu var, ağısı var, leşi yok
Başa güreşen şu hasta, salağın
Otuzu var, ikisi var, beşi yok

Yüzünü satıyor, beceremiyor
Kuyrukta yatıyor, beceremiyor
Atıyor, tutuyor, beceremiyor
Zalimi var, sapanı var, taşı yok

Söylenir, dilinden anlayan olmaz
Onunla birlikte, inleyen olmaz
Dilenir, yalvarır, dinleyen olmaz
Figanı var, ferağı var, dişi yok

Ayağı başında, gözleri fersiz
Boynunda madalya, hanede ersiz
Bir söz mırıldanır, ikinci yersiz
Emisi var, dayısı var, işi yok

Meclise yönelir, kapıda durur
Giremez, yumruğu bağrına vurur
Bunca yıldır aynı evde oturur
Ocağı var, ateşi var, aşı yok

Ateşi bağrında, sıcak başında
Saçları, sakalı ak ak başında
Elleri koynunda, ocak başında
Yüreği var, pınarı var, yaşı yok

Güvendiği dağın hali ful düzen
Yeşili, hakisi, alı ful düzen
Tepeden tırnağa yolu ful düzen
Üsleri var, asları var, kişi yok

Ne söyleseniz boş, her şey nafile
Yaşadığı ahır, gördüğü hile
“Anadolu bilir”, deseler bile
Gözleri var, kulağı var, başı yok.

24.l0.l997