Anadolu insanı Şiiri - Halil Aydın

ANADOLU İNSANI
Ben Anadolu insanıyım
Geniş meydanlarında
Harmanlarında, tot çeviren
Çelik çomak oynayan
Güreş tutan yiğitlerin harman olduğu
Anadolu insanıyım ben
Bağlarında bahçelerinde çalışan
Tarlalarında tırpan, orak biçen
Tepelere doğru koşup
Uçurtmalarını gökyüzüne salan
Özgür köy çocuklarıyım ben
Çiçekli bayırlarda, yemyeşil çayırlarda
Açan menekşelerin, çiğdemlerin
Kardelenlerin, papatyaların
Geliniyim,kızıyım ben
Anadolu’yum ben

Yokluk yoksulluk kaderimiz oldu
Gurbetin yollarına istemeyerek düştük
Kimimiz çok şanslıydık
Uzaktaki verimli topraklara düştük
Bir tohum gibi büyüdük
Meyvelere, ulu çınarlara döndük
Allah; ya kulum yürü dedi
Bizde yürüdük,
Yemediğimizi yedik, giymediğimizi giydik
Parmakla gösterilen insanlar arasında
Ekonomik yönden bizde vardık
Kimimizin şansı iyi gitmedi,
Sanki boz topraklara kayaların taşların
Arasına düştük, ne kök,ne budak salamadık
Öylesine yandık, öylesine kavrulduk
Köyümüzden, evimizden çıktığımıza
Bin defa pişman olduk
Eski ne Anadolu, ne insanı vardı
Aradık bulamadık..
Kimimiz hiçbir dala tutunamadık
Yükseklerden taşlar gibi yuvarlandık
Ne yosun tutuk
Ne de bir duvara taş olamadık
Yakışmadık bir yerlere
Sürüne, sürüne yaşadık
Bir köşelerde kaldık
Elimizden tutan kimseler olmadı
Hastane köşelerinde, ya da sokak ortasında
Hazin bir şekilde öldük,
Mezarımız bile olmadı
İş aş dedik, çoplandık
Hayallerimiz, sevdalarımız
Söndü bitti, dünyaya geldiğimize
Bu gurbetlik pişman etti insanlarımızı
Kimimiz yabancı ülkelerin yollarına düştü
Doktorları bizim sağlığımıza baktı
Sağlamlarımızı aldı memleketlerine götürdü
Bir köle gibi çalıştırdı, işine gelmeyince
Kapı dışarı attı, hak hukuk deyince
Gümrüklerinden dışarı attı
Kimisini fanatikler çoluk çocuğu ile
Diri, diri yaktı.
Öldürüldükten sonra uçağa bindirilip
Tabutlarla memleketlerine gönderildi
Tabutları ne güzelmiş dedik
Anadolu insanın yaşadıkları hazin bir
Öyküdür aslında,
İşte budur Anadolu insanı

O topraklar, o yeşillikler, o kuşlar
Hep kaldı hayallerimizde
Kimi zaman atlar koşardı yazılarımızda
Çayırlarımızda
Selam dururlardı insanlarımıza
Kağnı arabaları gıcırdardı çatakta, yaylalarımızda
Koyun kuzular meleşirdi akşamları
Buzağılar koşarlardı analarına
Seslenirdi komşular biri birlerine
Köy odalarındaki sohbetleri
İmeceler bitmezdi
Anamın yanık türküleri
Sepetçi oğlu; kahramanlıkları
Oyunları,düğünleri serilir gözlerimizin önüne
Gurbetlik hasretlik yakar insanı için, için
Dertlidir Anadolu insanı
HALİL AYDIN (Sizden biri)