Anadilde bir son cümleydi
Gözleri taban gidip,tawan gelirken
İçten en biçimsiz titremelerle gelerek
İki dudak arasından kendini boşluğa bırakan.
Şubat'tı
Çakılan son cümleydi kulaklara:
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




müthiş etkili bir şiir.. saygılar sunuyorum..
Anadilimizle ölmek için kanımızı, canımızı ve nice yiğitlerimizi verdiysek mutlaka ölürken; 'tu jî herî koçk dimînin... diyerek öleceğiz...
Çok güzel ve anlamlı tebrikler..
Sevgi ve saygılarımla / Bı sılav u réz... By; M.V.G.
yüregine saglik...
Bu şiiri çok sevdim..Anadilde ölümü hissetmek,hissettirmek çok hüzünlü olmuş.
Hele kürtçe düşülen dize harika bir derinlik katmış kısa şiire.Aferin kardeş.İyi yoldasın...(arada küfretmesen daha iyi olacak)
çok güzel !!
ölümün bile anadili var dedirtiyor insana.tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta