Anacım Şiiri - Selma Ozden

Anacım

Ak saçlarını dolasan boynuma,

Ayrılığa hükmüm yetmez, anacım.
Gurbet yelkenleri çöker koynuma,

Senden başkasını sevmez, anacım.

Sen deyince içim sızlar, kanarım,

Hasretine gece gündüz yanarım.

Baktığım her yerde seni ararım,

Rüzgâr sesin gibi esmez, anacım.

Hasretinle yandı bütün geceler,
Sığmadı mısra, yetmedi heceler.
Dilimde düğümlü mahzun tümceler,
Bu firakı ömür silmez, anacım.


Boşa yaratmadı Yaradan seni,

Evlatlığına nasip etti beni.

Vuslat vakti çağırır, sonsuz teni,

Candan sevilmeyen bilmez, anacım.

Benim anneliğim senin yanında,

Bir hiç kalır cananımın canında.

Sessiz erir, kaybolur zamanında,

Gece gündüz demedin bir anında,

Tartıda emeğin ölmez, anacım.

Bir şiir yaz deseler, "Anam!" derim,

Anlatılmazsın, yaşanır bilirim.

Gül deseler ben yüzünü çizerim,

Kalbimdeki sevdan solmaz, anacım.

Martı kanadında izini sürdüm,

Zaman tünelinde hayalin dürdüm.

Yokluğunda nice ağıtlar gördüm,
Kalbim hep seni arar, anacım.

Bülbüller "Annem annem!” diye öter, 

Menekşeler, güller bahçende biter.

Ömür değirmeninde yıllar gider,

Hasret eken vuslat biçmez, anacım.

Okyanusa sordum senin adını,

Bahar melteminde saklı tadını.

İdolümdeki kahraman kadını,

Ayağından cennet geçer, anacım.

Şem-i hüsnün nur dolanmış yüzüne,

Hayranım senin tertemiz özüne.

Yemin etmez, yalan bilmez sözüne,

Güneş gibi parlayan o gözüne.

Doyamadım, doyulmuyor, anacım.

Ey nur yüzlüm, doyamadım sesine,
Huzur veren sesine, nefesine,

Söylediğin türküne, bestesine,

Güzel ahlakının ahestesine,

Bir çift bakışının gül destesine.
Bu ayrılık sevmez bizi, anacım.

Doyamadım, sevdam bitmez, anacım.

Özlemin hep yüreğimde, anacım.