Ana Dolu Şiiri - Erol Dal

Ne zaman yemek yesem ve uzatsam ayaklarımı denize doğru
tutar beni hıçkırık
dalmama engel olan delik bir tüp gibi
sigaram sönmüştür….

sönmeyecektir tutuşmuştur yani ve hala filtre yanmakta
böyle bir hengamda kokusunun sivrisinekleri kaçırdığını keşfetmişimdir muallakında.
İçmeler ahh içmeler
rüzgarında denizden gelen ahh o kahırlı içmeler...
Diz çökmüş ve hasret toprağa ellerin dokunduğu
Ne kadar can varsa
Muhtacım o kadar da sana.

Masum deniz masum toprak
Na mevcut hava…

Ustaya aşık demirin dövdüğü örs gibi
Kılıcın keskinliğini tutamıyorum içimde
Köpürüyor da boğuyor nehir beni
En görüyorum
Sen de görüyorsun eminim
Herkes görüyor;
Öyleyse bu nehir neden ters akıyor?
Eksik olan aşk mı!
Kaybolan yoksa meşk mi?
Dönüyor tersine ışıklar,
Dönmem dönse de karanlık denilen masumiyet
Ardımda.

Devletli kasıklar…

Susuzluğun hasretiyle bekler çiftçi devletinden
Ve susar! ! !
Ta ki,,,
Susuz tarlasından kan akana kadar..
Bekler yurdu, bekler…
Gökkuşağı'nda uçan baykuşun titrek ötüşlerini duyarsın
Sonra saban karalanır,
Orak bilenir,
Var olan
bir avuç toprağın gücü
Kollardaki yabandır…

Gün gelir ayrılır kocalar
Gecenin karanlığına karışan, feryatlarını bastırır
Sabaha hasat olacak biçerin sesleri,
Yemenisiyle hasadın hasretini göğsüne saran ananın canı;
Oysa susuzluk sarmıştır
her yanı…

Kan sudan daha ucuzdur ve boldur.
Savaşlar bu yüzden aslında çok ucuzdur.

İnsanlık adına savaşmak denilen kelimeyi
Çiftçi toprağı kazdıkça unutmuştur.

Geride kalanların kim olduğunu bilmek dahi istemiyor insan
Geride kalanlar..
Gemide kalanlardan daha masum ve daha yakın toprağa

Bir hayal gibi uzatılan yalanı
Gerçekle karşılamışların
Öyküsünü dinlediniz.
Ve siz;
Dizlerinizden aşağıya sızılıarınızla
Her akşam olduğu gibi
Doğayı özlediniz.

11.09.2012