Ana, ben nasıl insanım ki,
“Bana ne! ” deyip çekip gidemiyorum…
Ana, bende ne var bilemiyorum,
Üçüncü gözümü, kalp gözümü açamıyorum…
…
Ana, şehirlerin çatık kaşlarından
İnsanların izansız ve irfansız bakışlarından
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta