Ölümün eşiğinde
Kapımız aralandı.
Gündüze düştü gece
Ölü bir ana öptüm
Ayak parmaklarından
Soğuktu anlamadım
Ölümün çehresini
Kor ateşte yanarken
Bir Eylüle çığ düştü
Taşlar bile üşüdü
Şehrin mezarlığında
El salladı yar ana.
Düş kurduğum şehirde
Vuruldum can evimden
Sustu kaldı gözlerim
Düşürdüm kör damlayı
Matemli ayrılığa
Soldu bütün renklerim
Kâinat tualında
01.09.2011
Hacı ÇatkınKayıt Tarihi : 18.2.2013 11:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!