AMELE
Amele.
Elinde kazması.
Küreği.
Ekmek parası için
Çarpıyor yüreği.
Herkes, Onun, paşası.
Hemi de beyi.
Umut olmuş çocukları, için.
Çünkü evin, en büyük erkeği.
Sabah, 05te, işine koşar.
Kah, kazma, kah, kürek,
Kah, tokmak, sallar.
Yasak olmuş.
Adeta, Ona, Aynalar.
Bu ne biçim kader.
Acaba, Amele olsunlar, diye mi
Doğuruyor, Analar.
Amele Akşam.
Yorgun, argın evine düşer.
Kızı, etek, Oğlu gömlek.
Eşi çorap, ister.
Tutmaz, garibimi uyku.
Kalkar, cıgarasını püfler.
Ertesi gün,
Başından, seher yelleri eser.
Amele.
Öğle yemeğin de, yarım ekmek.
Bir baş, soğan.
Gelde, bu çileye,yaşantıya nasıl,dayan.,
Ölse, AMELE, yok,onun, için.
İnan, Ağlayan.
04.Ağustos. 2008
____şair 67____
ALİ CEMAL AĞIRMAN
Kayıt Tarihi : 5.8.2008 04:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Amele helal kazanır, helal yer Devletine vergisini adam gibi öder Ülkenin nimetlerinden pay almaz Ülke kaynakları sülüklere gider

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!