Amele Şiiri - Ömer Şancı

İçin için dökülmeye başladı.
Zamanı dolmuş sıvalar parçalanmaya,
Kalıntı oldu!
Biraz ihtiyarlaşma,
Azıcık soluklanma,
Öncesi hep o!
Yüklendi yoksulluğu,
Sürükledi yokluğu,
Hep ilk güldüğü yaşta kaldı.
Yalnız o anı sevdi.
Gerisi yalan dedi.
Yarınları denize salınan olta,
Geçenleri sigara dumanı,
Hasretleri geceler de geldi.
Tan vakti kartal oldu,
Uçtu nazli yarine
Vardiya saati amele oldu.
Zorladı kapılarını dünyanın.
Kırdı zincirlerle birlikte
Umutları, türküleri.
Tükendi bir harç yığınında.
Uzandı, çırpınarak bir dala.
Kupkuruydu ve yalnızdı dal.