Bir çocuk gördüm, sanki hayal meyal,
Elinde bir poşet anlayamadığım sarılıkta,
Büzmüş poşetin ağzını, dayamış burnuna,
Sanki sarhoş, sanki kendini yetirmiş...
Kalabalığın arasında ayağında delik pabuç.
Parmakları donmuş, mosmor, burnu kırmızı.
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
