Ama Şiiri - Sibel Öner

AMA

Sevdanın dili olsaydı da konuşsaydı
Yaşasaydım yüreklerde
Ama sevdan olmadı

Kapıyı çalmadan girseydi de kalbime
Çalsaydı benliğimi
Ama gelen olmadı

Şarkı olup dolansaydım da dillerde
Çınlasaydım kulaklarda
Ama şarkı değil oldum gazel

Aşk şiirleri olsaydım da mısralarda
Okurlarken aksaydı yaşlarında
Ama bir türlü yazılamadım

Piyona olsaydım müzisyenin elinde
Coştursaydı,sevenleri
Ama akort olamadım

Çocukların kitabında hikaye olsaydım
Anlatsalardı mutlu sonumu
Ama mutlu olamadım

Uzakta yanan kandil ışığını bana verseydi
Vererek hayra girerdi
Ama ışığı göremedim

Binlerce yıldız benim kalbime girmeyi çalışsaydı
Giren her yıldız benim olurdu
Ama hiçbirini yakalayamadım

Adını bilmediğim uzaktaki sen yanımda olsaydın
İnanki birbirimizin olurduk
Ama olmadı

Sen ve sensizliğin hücresinde olsaydık
Kelepçeli zincirlerim olurdu
Ama olmadı

Ölümün soğuk nefesini ensemde duysaydım
Giderdim bir daha dönmemek üzere
Ama bak ölüm bile olmadı

Sibel ÖNER