Altın Kafes Şiiri - Sinan Aydoğan

Bana hain diyorlarmış.! Varsın desinler
İsterlerse cesedimi kefensiz gömsünler

Sizin altın kafesleriniz benim gökyüzüme dar gelir
Bir lokma ekmek için susmak yüreğime ar gelir

Bu yaşıma kadar, ki elli oldu olacak
Hiçbir zulme susmadı dilim, susmayacak

Boşuna heveslenmeyin bu benim şiarımdır
Mazluma yoldaş olmak dermansız hastalığımdır

Hele rütbe için hiçbir hırsıza göz yumamam
Vatanımdan çalan babam olsa susamam

Söyledim mi yersize çıkar adım, hemi densize…
Kim verdi bunca aç varken bunca malı mülkü size

Yine çıplak gideceksin çıplak geldin ya dünyaya
Bilirsen altın, gümüş değil şan taşırsın öbür yana

Soydan medet ummadım ki, umamam
Makam uğruna soysuzun peşine takılamam

Türlü oyunla kardeşi kardeşe düşman ettiniz
Belli ki sizin kin ekmek, kan biçmek niyetiniz

Lakin bu vatan toprağıdır kirletemezsiniz
Komşunun bahçesini komşuya çiğnetemezsiniz

Yurdumun üstüne duman olup çöktünüz
Şeytana rahmet okutur sizin bu kötülüğünüz

Elbet biri çıkar, bin bir yiğidi var bu toprakların
Sana diyorum ey zalim yanına kalmaz bu yaptıkların

Gün gelir mahkeme kurulur sizi de hesaba çekerler
Hangi zulüm abad olmuş dön de geçmişe bak derler

Beni bir kişi sanma yanılırsın
Sesimden büyük ismim var benim
Ardımda koca bir tarih,
Tarihe nam olmuş neslim var benim.!