Pişmanlığı Çok Şiiri - Sebahat Sevinç Ütük

Zamanım, şeytanları boşamakla geçiyor.
Yüreğimde çapsız barınaklardan kalan aşk kırıntıları —
Gelişigüzel pürüzlükler.
Ve yüzümde, sahiciliğini yitirmiş
bahtsız insanlar için ağlıyorum.

Kulağımda bir fısıltı:
“Şeytan diyor ki…”
Sırasıyla geçiyor içimden:
trajediler, çöküşler, içi boş yeminler…
Yine de çaresiz gülüşümü bozmuyorum.

Bilerek katili olamam hiçbirinin.
Kimsenin üzerine düşmem içimin gölgesini.
Tenimi dürten düşünceler —
bir sarkacın tereddüdü gibi…
ve vakti geçmiş öngörüler.
Tenimi çimdikleyen
bu bunalımın yüzsüzlüğü
çoktan aşılmış bir kehanetin kalıntısı belki de.

Ama yine de
ruhumun hafifliğiyle aydınlanıyor yönüm.
Alnımda gizlenen çizgileri görmeden
ne büyük yollar geçmişim,
patikası yok,
kestirmesi yok,
pişmanlığı çok...