Mayısın 15 inde niğdede doğdum köyümün havasıni daha tam soluyamadan dağlarına türküler söylesemeden kendimi bu koca şehir istanbulda buldum çocukluğum arkadaşliklarım dostluklarım hep burda geçti ilokulu vasat bir okulda tamamladım liseyi ondan vasat bir okulla derken hayatım hep bu vasatlık icinde geciyor ama her zaman icimde büyük işler başaracagım inancımla hareket ettim ve hep öyle devam edecem çunkü ümit bizi hayata bağlayan tek şey geriye kalanlar çölde serap görmek gibi kısa vadeli sonrası yalnızlık kahir ve bütün bunlarla boğuşan tek s ...
Üşüyorum
Yalnızlıktan sevgisizlikten ilgisizlikten
Yarınsızlıktan Üşüyorum
Ve korkuyorum çocuklar gibi
Karşılıksız sevmekten...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!