Alparslan Çolakoğlu Şiirleri - Şair Alpa ...

Saçların benim yarim saçların
Rüzgar sevdalısı sırma saçların...
Ellerimi sessizce sürdüğümde
İçime yel vuran saçların...
Simsiyah saçların aklanmış
Kederinden beyazlanmış...

Sevmelerine ömür verdim senin
Kaç zaman geçti beklemelerle
Ardına düşen bakışlarım aynı hüzünde
Gözlerim hala öyle kan öyle isyan öyle hüzün dolu
Yanaklarım solgun ıslak..
Sol yanım kadar uzaksın bana,

İki yanak arası süzülüştür hüznüm
Çatılan alnım- kederim senden
Yitik öykülerim -dipsiz devinimler
Hallerimin yorgun yüzünde;
Sana öykünmüşüm
Dili’lal koydun beni

Ben lamekan zamanlardayım hala
Ayva sarısı acılarda
Gül kurusu zamanlardayım..
Canım gülüm..
Kırağıdan kurtulmuş dağlar
Allıyeşilli mintan giyinmiş..

İki yürekli bir sevgiden arta kalan;
Tek yürek yangınısın..
Serden geçen gerinde kalandır
Ardından bakan gözlere yakışıyormuş yaş
Nerden bilebilirdim?
Ağlamaz demişlerdi ben cinsiyetine,inanmış-avunmuştum

“Ben bir kelebek üç günlük ömrüm
Kırda aradığım çiçeğim sensin
Geçti bu ömrüm karla boranla
Kaybolan baharım güneşim sensin! ..'

Üç günlük ömür de üç günlük soluktu aşkımız

Bak gülüm;
Yıldızlar yine doğdu zifire inat
Her yan ışık
Heryan aydınlık
Ya yıldız olmasaydı
İnsanlığın göğünde

Patika yollara vurdum adımlarımı
İzlerim tozlu..
Yüreğinin yoluna benzemiyor hiçbir yeri..
Yamaçları sert dağlardan geçiyorum
Annemin nasırlandığı coğrafya da bakışlarım..
Duygularım diz boyu..

Gözlerime düşmüyor artık silüetin.Hayalimde bile yoksun artık.Göçüp gittin dünyamdan.Ben yangın yerinde ateşim.Zemherideyim baharım çok uzaklarda.Gidenim benide götürdün kör zamanlaradan çalınan diyarlara.Haritasız bir yolda rotasız bir okyanustayız.Çığlığımız sahipsiz çırpınışımız faydasız.Çarelerimi de alıp gittin.Çocukların yetim öksüz bırakılışı misaliyim ardından.Ardından yüreğine kıyan bir caniyim.Ateşten bir düşsün şimdi ufkumda.Ben yinede ufka verdim yüreğimi ben yinede ufka verdim gözlerimi.Bırakıp gitmelerin bu kaçıncısı.Oysa büyüyen yanımdın yılların uğraşından arta kalan.Doruklarım sensiz kaldı.Payıma düşen yokluğun.Çıkınımda hüznün heybemde yokluğun yükleniyorum göçümü.Gidiyorum sonu olmayan dönüşü olmayan mekana.At üstüme avuç avuç toprağı.Toprağımda yediverenler büyüt.Öykümüz sır olmaktan çıksın.Turnalar elçilik yapsın dünden çaldıklarımızı yarınlara taşısın.Ben ömür verdim yollarına.Ben can verdim.Gece verdim gündüz verdim.Uğruna emek verdim yürek verdim ser verdim.Deli boran esmelerle savur küllerimizi diyardan diyara.Kömür gözlü kız mahşerin mevzisinde nöbet bekle.Kör kurşun gözlerin beni alacak.Kavgamızı büyütemedik.Yasaktın insanlığın töresinde.Yüreğini zoraki nikahlamışlardı daha 17 yedinde.Kelepçe yemişti düşlerin elinde kalmıştı çiçeklerin.Yağmurlu bir sabahta geldin ömrüme.Bereketliydin.Gökkuşağı rengindeydin.Yasakta olsa sevdim seni.Yaskta olsa çaldım yüreğini.Sende kaldı yüreğim.Düşlerim sende kaldı.Kör zindanlara sakladın sesini adımların kelepçeli hasretin müebbet.Kokun hala sabahlarımda baharlarımda.Yüreğin nerde sözün nerde sen neredesin.

Zamansız bir ayrılığın veda tınısın da yandı yüreğim..
Közlendim kendi canım da sen bilmedin..
Zamanı gelmişti azrail’e can teslim etmenin..
Bir nehir di ömrüm sana akan..sende kuruyan bir nehir..
Şimdi hangi ağıtın sırtına yüklerim yüreğimi bilemem..
Yangınlar başlar sustuğum yerimden..dilimin lal’lığı ar’ın dandır..