Allahsız Komşuluk Şiiri - Gülhan Özkara

Ömer Lutfi Metenin Aziz Ruhuna (Fatihalar İle)

Arabanı çizer
Bisikletin tekerini patlatır otomobilinin de
Bu nasıl bir yaratılıştır
Çocuklarının adına bakarsan
Ya bir peygamber ya bir şeyh
Ya da Kur'an dan alınma bir isimdir
Fakat bunların çocukları bizim ali gibi değil
Arkadaşlarından para istemeye ilkokul ikide başlar
İbrahim bilmem nenin
Kırk yaşında aklına gelen ''sahte imparatorluk'' özlemini
Bizimki orta ikide anlar gibi olur
Çocuklar onu görünce tırsar ayakları boşalır
Ölür gibi olur
Tenezzülkâr güleç ve hoşukçudur
Ama bir yere kadar
Pırıl pırıl giysilerinin ardında
Vurguncu çingenelere rahmet okutacak
Katmerli bir silinmişlik
Bir sıdk sıyrıklığı vardır
Kendini aldattığı gibi
Allahı da aldatabilirim sanan
Rafine bir budala...
Son marifeti
Ağaçların taze sürgünlerini tırnaklarıyla koparmak
Eski bir mesel aklıma yarım geliyor
''Bize bilmem neyi anlatma ne çiçektir biliriz ''
İşte bu da öyle
Kavranılır anlatılmaz
Çünkü yapabileceği şeyleri
Hayal bile edemezsin
Kokar karıncalara kurban olayım
O bâri aşikâre mazarrat bir ordudur...

Senin bahçeni sulayacak su
Önce onun bahçesini göl yapıp
Sonra sana gelebilmelidir
Tabi su parası senden olacak

Senden tarafa attığı şey asla
İşine yaramamalıdır
Cam kırığı kokmuş bozulmuş
şeyler ve saire
Bir de sarılı çocuk bezi eskisi
Müşterek alanı bir defa
Süpürür o da bayramda
Güya temizmiş bizimki
Bir aparatı alır bozar verir
Yenisini alacak bir onur nerdeeeeee!
Ben onu arıyorum heryerde.

Kırmızı çizgilerine gelince
Af edersin taze şeylerinden taze şeyler yaparlar
Kendi öz elleriyle...
Lanet olsun...!