Allahın İbadete Ne İhtiyacı Var?

Böyle diyor bir dostum, üstüne basa, basa!
Bence; “taat lüzumsuz(!) ,ne gerek var namaza?
Bu zamanda fuzuli(!) ,böyle vahyi bir yasa(!)
Yapmayın siz durmadan, namaz diye takaza(!)

Ben hümanist bir kulum, severim insanları!
İnsancıllık namına(!) ,kayırırım onları.
Ve sadece halk için(!) ,yaparım tüm bunları,
Daha nice iyilik yaparım, ben hakeza.

Rıza, cennet istemem, bence onlar lüzumsuz(!)
Sizlere de tavsiyem; asla duyman lüzum siz(!)
Halktan gelen alkışı, yapın yalnız hazım siz(!)
Bence her şey burada(!) yok ahiret ve ceza(!)

Ben dedim o dostuma; ”fikirlerin çok tuhaf! ”
Değil teki mantıki, baştan sona tümü gaf!
Ciddi isen sözünde, tümüde aftan muaf!
Et acilen istiğfar, gelmeden başa ceza!

Muhtaç değil elbet hak, kâinatta bir şeye!
Zira onun, bütün mülk, Malik odur her şeye.
İnsandır muhtaç olan, ibadete ve saye!
Hakikat böyle iken, daim sapar o naza!

Hasta muhtaç ilaca, artı; muhtaç hekime!
Hekim ona değilde, o gitmeli hekime!
Bu mantıki kıyasla; anla muhtaç kim kime?
O dostuma tavsiyem; önem versin bu baza!

İnsanoğlu çok aciz ve üstelik fakirde!
Çok mahlûka kıyasla, istidatta hakirde!
Buna rağmen gezer o; çok acayip fikirde!
Çaldırır hep ekserle; isyan, tuğyan sırf saza!

Ahireti olmazsa, neye yarar şu dünya?
Eni, konu bu hayat; uzun acip bir rüya!
Akim kalsa emeller, elem olur tüm hülya!
Doldurur o çukura, başa gelen bir kaza.

İnsan ebed içindir, onu ebed güldürür!
Ümitler huzur verir, yeis ise öldürür.
Ümidi rahmet olan, kalpten hüznü kaldırır!
Umulur ki Rahmandan; onada beka yaza.

11.10.2007.İzmir.