Bâtıl hayat bıktırmış, artık usandırmıştı,
Hakikat apaydınlık, ruhum ALLÂH(c. c.) ’a açtı…
Baktım ki tevhit denen, Rab’bimin birliği var,
Yani kelimeyi tevhit, varıyor Rab’be kadar…
Bu kavram ki ruhumda hiç değişmeyecekti,
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
