Allah Der Gider Şiiri - Abdurrahman Kılınç

Seni Hakk’tan alı koyan durma tez elden ver gider
Bu tenin fazla besleme mezarda kurtlar yer gider

Oldu ahir bu zaman hali gafletten el-aman
Olmaz gafilde din iman gafil pişmanım der gider

Kur’an sünnet böyle yazdı ekseri nas yoldan azdı
Ehlullah’tan haber sızdı mevt vaazıneder gider

Cenazeye bak gözün aç dökülmüştür sakalı saç
Uzanır sala biilaç imam suyun döker gider

Tutar sala avaz avaz ne kışın dinlerler ne de yaz
Dese dahi durun biraz durmaz cemaat koşar gider

Halkı âlem cümle gelir oğlan uşak kabre verir
Kürek elden ele gelir topraklara gömer gider

Dükkân tezgah mülkü malı kalır evde kilim halı
Döküm saçım para pulu hesabını verir gider

Hubbu dünya cidden vebal gafil olur ona hamal
Ehl-i kemal görür Cemâl tozu dünyay var gider

Bize haber ululardan kaça görmen siz bunlardan
Hoş ameli iy kullardan haber güzel eder gider

Yemediyse lokma haram demediyse dili yalan
Durup uzak azap ondan meleklere güler gider

Ere ecel söne gözler dil tutulup denmez sözler
Solgunlaşır gökçek yüzler erler gözü aydın gider

Durum olur böyle şeksiz çalış azmet kalma Hakk’sız
Kul Hakk’a erince ansız huzurullah’a er gider

Sıdk’ı ihlasa sarılan Hakk’tan gayrıya darılan
Yunusîcümle hâss ü âmm son sözün Allah der gider