Koyuldum yine koyu bir gecede Ankara yollarına,
Sonsuz, ıssız,soğuk ve karanlık...
Yolun sonuysa yalnızlık! !
Yine sonsuz,soğuk ve karanlık...
Aynı sahneye bıraktım arkamda
Daha önce yaşadım defalarca
Hissetsem de aynı duyguları her defada
Ama yine de alıştım ben yalnızlığa..
Arkadaşlarım olsa da orda,
Hep bir eksik var aramızda
Olmak isterim hepsiyle dost ama...
Ama yine de alıştım ben yalnızlığa....
Oysaki tek isteğim bu yalnızlığa bir ortak,
Allah’ım sadece sıcak,içten bir kucak
Neyseki umudum var elbet bir gün olacak
Ama yine de alıştım ben yalnızlığa...
Kayıt Tarihi : 27.2.2006 10:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!