Alıştım sensiz yarınlara umutla bakmaya,
Alıştım saçlarını resminde okşamaya,
Alıştım rüyalarda seninle dolaşmaya,
Alıştım,alıştım bir tanem alıştım artık.
Alıştım gündüzleri gecelere eklemeye,
Alıştım gelmesen de zamansız beklemeye
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
şiirden çok şarkı sözü gibi olmuş bu...yani sadece ona
dair yazılmış gibi.sonra her alıştımdan sonra ki her dize
farklı bir biçimde ele almaya zorluyo r kendini ki bu yüzden komple bakamıyorum bu dizelerin içeriğine,kopuk kopuk ele almak zorundayım gibi sanki.
dörtlük yazmak zor iştir gözüm..
başarılar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta