Alışmalı Dayanmalı Katlanmalısın

Alışmalı dayanmalı katlanmalısın

Ben bir akşam üstü öleceğim diyen,vefasız yar.
Artık senin güneşin hiç doğmasın ve batmasın.
Senin muradın olmasın,yüzün de hiç gülmesin.
Sen,gecenin zifiri karanlıklarında yalnız ölesin.

Güneşin doğarken,mutluluktan bayram ettiği,
Batarken de,hüzünle göz yaşı döküp ağladığı,
İnsanın başını döndüren sevgiler bittiyse eğer,
Ağlamaya da,sitem edip kahrolmaya da değer.

Dostlar,efkardayım,darlara düştüm,zora düştüm.
Kimseye değil,yine ben kendime yenik düştüm.
Elbet benim bunda,hatam kusurum eksiğim var.
Neylersin artık sen,mutlumuyum,üzgünmüyüm.

Gizli bir yaradır gönlümdeki kanayan bu yara.
Demeyin dostlar kimseye,ben düşmeyeyim dara.
Derdin söyleme dağlara,derdin söyleme yollara.
Söylemeyin dostlar kimseye,düşmeyelim dillere.

Sevgi insanın içine girerken sormaz sana bana.
Sevgiler bitip, bitirilirken de sormaz sana bana.
Sevgidir bu,sevdi mi,güzel çirkin ayırımı bilmez.
Gönüldür bu,seçer kendine uyana da,öyle sever.

Nasıl mantıksız sevdinse,dayanıp katlanmalısın.
Nasıl öyle çok sevdin se,nefret de edebilmelisin.
Çok sevsen bile,bağrına taş basıp terk etmelisin.
Alışmalısın dayanmalısın katlanmalısın buna da.

26.12.2007
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi