Bir sabah kalktım, yoktun yanımda,
Kahve bile soğumuş, içilmiyor usulca.
Duvarda asılı gülüşlerin hâlâ sıcak,
Ama tenin kadar değil, alışamam buna.
"Alışırsın" dediler, zamanla diner sancın,
Gölgen kaybolurmuş, iz bırakmazmış.
Peki ya geceleri kim susturacak beni,
Kalbim her krizinde anarken seni?
Sokaklar seni fısıldıyor şimdi,
Tanıdık bir adımda, tanımadık bir yüzde.
Düşlerim bile senden özür diliyor,
Artık gelmiyorsun diye.
Alışmak mı? Belki bir gün,
Adını duymadan yanından geçerim.
Ama sevdan,
O bir yerlerde hep kalır üzerimde ince bir çizik gibi.
Kayıt Tarihi : 8.6.2025 14:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!