kirpiklerinden bir çiçek
gözkapaklarına sığınan köstebek yavrusu
of, of, of, sanki.. ben mezar müptelası
sen hiç gelmeyen, anası, oğlu
ve ben, boynunda bıçağı, bir garip kuzu
ruhumun direklerinde, dağılmış rimel lekesi
masada kaldı beş para eden tek uzvum
gururdan değil de, dönüp alamadım geri
dün gece tabutumun içine kustum
öyle, kirpiklerinden bir çiçek
her gece saracak bu eller, içecek
düşecek elleri, güzel karanlığa, çok uzağa
şimdi, hani, neden böyle oldu ki?
bunu düşünmeyecek kadar uzağa.
ve hava sözde çok güzelken,
sözde en güzel günlerinde dünyanın
mezar kuşları beklemez benim gibi kimseyi
ben, hala köstebek yavrusu
toprağın altında geziyorum tüm dünyayı
toprağın üstünde görmemek için seni
bir günahtan daha kurtarmak için seni
ve, bir kurbanlık kuzunun son dileği
düşünmedi bile kimse, /alışılmış trajedi/
Kayıt Tarihi : 24.10.2024 20:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
