Bir şarkı vardı hani,
Bilmem çok mu geçti üzerinden?
Hayal meyal hatırımda sözleri,
İsyan eden kalbimi diye başlar,
Ve yazık “sev yeter” diye biterdi,
O şarkıyı ilk senden duymuştum.
Ve bir şarkıcı vardı,
O eski melodiyi söyleyen,
O günler hiç sevmediğim,
Kalın ve boğuk sesli..
O günlerde sen vardın benim için,
Defalarca söyledim ve söyleyeceğim,
Sen; gülen,şen,sevecen..
Ve sen seviyorsun diye sevdim,
Senin sevdiğin her şeyi,
O boğuk sesi, mehtaplı geceleri,
Hasretin varken yaşanmayan şehri,
Ve en nihayet isyan eden kalp,
Geceler boyu çınlayan sev yeter’i.
Seninle unuttuğum dertleri ve kederleri
Senin için dinledim.
Oysa artık yoksun sen,
Sadece kulağımda halen sesin,
Ve dilimde yeni melodiler,
Sensizliğe inat, yine o boğuk ses,
Kolay olmayacak diyor, unutmak sensiz yaşamak,
Ekliyor sonra,bu şehirde ne varsa hepsi sana benziyor.
Burası yanlış,benzemiyor ki,o sensin işte..
Parklar, yollar, duraklar ve aklına ne geliyorsa,
Bir de bu şehir….,artık seviyorum bu şehri,
Bu şehir bana okulu hatırlatıyor,
Okul sınıfı, sınıf dershaneyi, dershane ise,
Yazmıyorum gerisini ama değişen bir yer var,
Pendik ise artık o günleri,
O günler ise seni,
Seni sevmeye başladığım ilk günleri..
Öyle iyi, öyle içten, öyle sevgi doluydun ki,
Seni sevmemek Tanrı’ya haksızlık olurdu..
Anlaman lazım.
Sonra hep düşündüm,
Sevgi neden, nasıl biter diye,
Duvarı nem, insanı gam çökertirmiş,
Buldum sonunda,
Aşkı da yalan..
Her şeye rağmen yine de,
En mutlu anlarım,
Senin yanında, seninle geçenlerdi,
Varlığınla dolu olanlardı.
Ve bitti şimdi.
Tek şey var senden kalan,
O boğuk sesli adam ve son şarkısı,
Alışacağım…
Kayıt Tarihi : 20.3.2006 19:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Recep Uslu
TÜM YORUMLAR (1)