Gözümde gözüm kaldı
Elimde elin
Dilimde adın kaldı
Gönül sazımda saç telin
Hey gidi zalimin kızı
Gün içinde gün den parlak olmalı sevda
Gece içinde geceden karanlık
günşeşe bakarken bile ayırdına varmalı sevda ışığının
Zifiri karanlıkta yokluğunu anlamalı
sevdalının
Vazgeçemedim
Vazgeçemedim İstanbul senden
Bilmiyorum neden
Seni görmek ümidimi beni bağladı İstanbul’a
Kader mi bilemedim
Kaç milyonluk şehir diki şu İstanbul
Yazacak bir şey kaldımı
her şeyi yazmış olamam
daha ne yazdımki hayata dair,
yaşadıklarımdan
yaşananlardan
biir satır daha
Davetini biliyorum Tanrım
İcabet edeceğim elbet
ancak
bitmeyen işlerim var hala
Seninde bildiğin şeyler
Belki
Ha bu deli gönlüm
Tam bir deli
Ben beni bildim
Bileleli
Hep olmaza sevdalı
Hep olmaza yaralı
Gelmeyin üstüme yıllar
Gelmeyin artık yeter.
Pas geçin beni bu yıl
Yok sayın ne olur
Bir yıl es verseniz ne çıkar
Zamanla geçer sandım
Ey gönül hala mı uslanmadin
Yaş geldi altmış a dayandı
Ne sevdalar yaşadın
En güzel caginda olmasada hayatın
Pes etme pes etme sakın
Ey Ölüm
bütün hasretlerimi gömün
bütün umutlarımı da
hatta bütün sevdalarımı
bütün kavgalarımı da
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!