kayıp yalnızlığın
ikiz kardeşini aradım
İstanbul sokaklarında
tanımadığım
kaldırımlara sordum
bir başka şehir
bir başka dünya
bambaşka bir hayat
bilemiyorum nasıl desem…
sabahları gelirsin
penceresinden otobüsün
açarım kollarımı sana
yanında
Girit`ten getirdiğin
kazağımdan söktüğüm ip
göbek bağım
duygularımı bağladım
uçurtmamın kuyruğuna
estikçe esen
şiddetli rüzgardan
uyandım
seni hayal ettiğimde
düşünüyormuydun beni
sarı sarı aksın güneş
mavi mavi ağlasın deniz
yeşil yeşil büyüsün doğa
yuvarlanalım kucağında
...
camı tıklayan yağmur
içimde var olan
umudu tetikledi
yaşadığımı
varlığımı
eine andere Stadt
eine andere Welt
ein ganz anderes Leben
ich weiß nicht,
wie ich es sagen soll
rüyalarımda
hep kendimi görüyorum
beni öpenlerin arasından
seçemiyorum seni
İçtiklerimi sen sanıp
yıllar sonra koptuğumuzda
bakakaldık soğuk tenimizle
tutamadık zamanı hayasızca
kayıp gittik
artık




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!