Alfabe Şiiri - Özden Bora

Dalından düşen yapraklar gibi
Sararıp, kuruyan sözcükler
Dönüşümsüzdü,
Taşsız gömütlerde kaybolan.
Bir ağacın hazanı
Yitirimiş sesler kadar çıplaktı.
Oysa,
Bahara tutsak, ateş uyandıran yazı
Olmalıydı alfabemizin...
Bazen,
Yuvada annesini bekleyen
Minicik kırlangıç yürek ürkekliği,
Bazen,
Ulu bir çınar gölgesinin
Serinletici huzuru...
Ya da
Bakir bir dağın göz-ü göz
Kaynayan, derin sıcağında
Akan pınar olmalıydı...