Alevde Vatan Şiiri - Leyla Gül Varoglu

Kavruk bir yaz akşamı, dağ sustu,
Bir çığlık yükseldi yanıyor orman !
Göğe yükselen her yaprak
Bir yurt parçasıydı
Ve her kor tanesi bir çocuk ağlaması

Gözleri kül dolu ceylanlar kaçıyordu
Kökünden sökülen çam ,vatan diye inliyordu.
Toprak ana sarıldı ateşe
Yanmak pahasına saklarken cevherini
Rüzgar hain ,kıvılcımlar düşman gibiydi
Köyler ,ağaçlar ,kuşlar yuvalarında yandı
Ama bir avuç yürek vardı ki durmadılar
Bir damla su gibi yola koyuldular
Ey bu vatanın asil evlatları
Bilin ki orman sadece ağaç değil
Orman bayrak gibidir
Dalga dalga
Kökü toprakta gövdesi gökte özgürlük
Ve bir gün yeniden filizlenir herşey
Küllerden doğar nazlı nir fidan
Yeter ki unutma ,
Alevde yanan sadece orman değil
Vatandır Vatan.