Aldım fırçayı boyadım doğayı

Aldım Fırcamı Boyadım Doğayı
Bir fırça ile başladım.
Bir mutluluk resmi karalamaya
Biraz yeşil, biraz gri derken.
Pembe erğuanlar, süslenmiş, baktım her yeri.
Taş ile örülüydü, saklandığım, yıkık duvarlar.
Uzundu, çocukluğumun toprak yolları
Uzakta, kocaman karanlık, uğultulu ormanlar, seslenir usulca çocuk diye .
Küçük dereler, elsallar buyur ederdi
Göçmen kuşları her sene .
Göklerin hakimiydi
Güneş göz kırpıyordu ufukta, sarı saçlarını sallayaraktan .
Çizmeye doyamadığım, papatyalar, sümbüller, rengarenk güller.
Tam karşımdaydı tablolarımın sihirli renk çümbüşü.
Allı, pullu, biraz morlu
Bütün ihtişamı ile salınırdı, gök kuşağı.
Göklerin starı benim dergibi.
Nede güzeldi, çocukluğumun renkli hayali.
Bitmez, tükenmez sevginin başlangıç yeri
Çocukluğumun ta kendisi.

Suzi