Alda-nılan-ttırılan hayaller

ne yaparsan yap
bil cekmekle kürek geçilmez
kader,
yazmış ki
görmek istemesen de dalgaları
çırpınman bosuna belkim
yuvasından düşen bir kuş misali

dersen de umut
yiyorsa düşün hatta
acep varmı ki
acıların varken
düzyazı misali şiirinde,
hayatında
yok edemediğin

sen düşünürken
ne güzel melodi diye
bulmak isterken tınıyı
en güzel
en jahsı belkimde
dım yok derdi bilmişcesine
biten sarap şişelerinde
bulunamayan
yatırıp damla sayıp
tutulan dilekleri
çok bilmişcesine

mutluluk belkimde
gel-e-meyecek
ne kadar ugraşırsan ugraş
kader de
tesaduf de
belkim de
önüne gelecek...
getir-ttir-ilecek.
ve düşen gözyaşların
teline gitarının
dünyayı keşfeden bir cocuk gibi
minikcik
yada kedisini arayan
bulamayan
tavşanına sarılan yüreğim gibi
mutluluk isteyen...
yada örümceğinde koşturan
canımın canı gibi

kutlamaların ardından
hayaller kurarken
hani demin kaldırmıştın ya
tos ayıtırken dalıp
yüreğimin diploma törenini
bir türlü bulamadıgım
erişemediğiim
eriştirilemediğim belkimde
o doğum günlerini
uzaktan dudak bükerek baktığım
hayaller arasında bir ağacın ardında
gözlerken dudağımı ısırıp
ızdırıpla yaşın tuzluluğunu
hissederken genizde yanık

büyü be koçum
koçmuyum ya
kimim ben yaaa
ağlayan koçmu olur ya
histeriksizce ne olduğunu bil-e-meyen
yada alay edilerek
karı misali ne bu be
bilem mi ümit yok
yok başkası...
anlatamam ki
kadere karşı gelemediğim gibi
yada inan-a-mayanlar misali
tesadüflere
eriş-tiril-emediğim mutluluğa
yada ulaşamadiğim
ulaştırılamadığım...

yorgundum uyudum cevabını bile bile
geldiğim koşarayak
bir 'nerdesin' için
vagondan oluşan ofise
bilgisayardaki
dolunayda yıldızını arayarak
dudak büküp
haykırarak
her zamanki gibi
niyeeeeeeee....